به گزارش مشرق، مرداد سال 1358رو به پایان بود و همچنان تشنج هایی که توسط ضد انقلاب در کردستان و به خصوص پاوه ایجاد شده بود ادامه داشت تا اینکه بالاخره این شهر توسط دشمنان ملت در 23 مرداد به محاصره درآمد. این اتفاق تلخ شهید دکتر چمران و گروه «دستمال سرخها» به فرماندهی «شهید علی اصغر وصالی» را که از نیروهای سپاه پاسداران بودند برآن داشت تا فکری جدی کرده و با قاطعیت وارد میدان شوند. باید هر چه زودتر غائله ختم می‌شد. چرا که امام خمینی(ره) هم که از وقایع رخ داده با خبر شده بودند و شنیده بودند که چطور مردم مظلوم کرد در خطر هستند در تاریخ 27 مرداد 58 با صدور فرمان تاریخی خود مبنی بر لزوم شکست حصر پاوه با جدیت خواسته بودند که این موضوع هرچه سریع تر حل شود.

متن این فرمان که از رادیو پخش شد در واقع مهلت 24 ساعته ای بود که امام به دولت و ارتش جهت شکست حصر پاوه و پاکسازی منطقه از لوث وجود ضد انقلابیون داد. امام خمینی(ره) در بخشی از پیام خود فرمود: «...به دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می کنم اگر با توپها، تانک ها، قوای مجهز تا 24 ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود من همه را مسئول می دانم.»

نیروهای ضد انقلاب که به خوبی چمران و وصالی را می‌شناختند فهمیدند اوضاع برایشان خطرناک تر از چیزی است که فکرش را بکنند بنا براین برای اینکه شکست نخورند هر چیزی را که می‌توانستند چنگ زدند تا در خشم سربازان خمینی(ره) غرق نشوند. آنها به قدری مستأصل شده بودند که حتی به مجروحان و بیماران بیمارستان پاوه هم رحم نکرده و هر که را توانستند از دم تیغ گذراندند. بیمارستان در هنگام جنگ جزو منطقه صلح محسوب می‌شود و هیچ طرفی حق تجاوز به آن را ندارد اما ضد انقلاب به قدری شقی بودند که به هیچ چیز جز پیروزی فکر نمی‌کردند.

تا اینکه در روز جمعه 26 مرداد 58 مصادف با آخرین جمعه ماه مبارک رمضان؛ «روز قدس»، درگیری و محاصره با قطع آب و برق و کمبود مهمات و اسلحه شدت گرفت. 28 مرداد اما ورق برگشت و محاصره شکسته شد و شهر به دست نیروهای انقلابی افتاد.  

یلانی چون دکتر مصطفی چمران، اصغر وصالی، ابراهیم همت، محمد بروجردی، کاظمی، حسین خرازی، آبشناسان، علی صیاد شیرازی و ... از جمله افرادی بودند که در آن برهه سخت به کردستان رفته و مردانه جنگیدند.

تصاویر زیر بیمارستان پاوه را نشان می‌دهد که چگونه توسط ضد انقلاب مورد هجوم قرار گرفته است.